Pszczyna ma dla mnie znaczenie podwójne, odwołujące się do przeszłości i prywatne oraz skierowane w przyszłość i publiczne. Jest krainą dzieciństwa, ale też – co ważniejsze – ośrodkiem, który może stać się europejskim laboratorium małomiejskości. Na jej problemy i potencjał w obszarze ochrony środowiska i zarządzania urbanistycznego, turystyki, kultury czy demografii patrzę więc w szerszym kontekście, by wydobyć cechy typowe, a nie specyficzne. Z tej perspektywy Pszczynę opisuję jako miejsce, w którym można dyskutować, testować i badać różne pomysły poprawiające zagospodarowanie małych miast oraz funkcjonowanie ich społeczności. Idee, które mogą później zainspirować ludzi mieszkających w miejscowościach o podobnym charakterze czy skali do podjęcia własnych wysiłków na rzecz zmiany.